شب یلدا یا شب چله فرخنده باد
در روزگاران باستان، ایرانیان از ۱ دی تا ۱۰ بهمن را چلهٔ بزرگ و از ۱۱ بهمن تا پایان بهمن را چلهٔ کوچک می‌گفتند. به همین دلیل آیین بلندترین شب سال را جشن شب چله خواندند. اما در روزگار اشکانیان با پناهنده شدن مسیحیان سریانی به ایران، واژهٔ یلدا نیز (زایش خورشید) نیز بر سر زبان‌ها افتاد.
چله بزرگ درواقع 40 روز است و چله کوچک 20 روز.
در قدیم غروب آخرین روز چله بزرگ جشن سده برگزار می شد،مردم دور هم جمع می شدند واز این جشن لذت می بردند ودر نهایت با برپایی آتش و خواندن شعر و پایکوپی بدور آتش، سده را جشن می گرفتند.
یکی از آیین های شب یلدا در میان ایرانی های سراسر دنیا، فال حافظ است، دیوان اشعار لسان الغیب را با نیت بهروزی و شادکامی می گشایند، و فال دل خویش را از او طلب می کنند.
در جا هایی از ایران شاهنامه خوانی رواج دارد، نقل خاطرات و قصه گویی پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها قبل از ورود کامپیوتر و ماهواره وجود داشته، که یلدا را برای خانواده ایرانی دلپذیرتر می کرده است. در واقع همه جشن های ایرانی بهانه هایی بوده، برای اینکه خانواده ها گرد یکدیگر جمع شوند.
اغلب در این شب هندوانه می خورند، ایرانیان باستان می پنداشتند که اگر مقداری هندوانه در شب یلدا بخورند، در سراسر چله بزرگ و کوچک یعنی زمستانی که در پیش دارند، سرما و بیماری بر آنها غلبه نخواهد کرد.
البته خوردن انار تعجبی ندارد زیرا انار در مناطق مرکزی و غربی ایران میوه ای پائیزی است که تا نیمه های زمستان به وفور در خانه ایرانیان یافت میشد.
برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید
