اندیشه

حقیقت آن است که ما عادت کرده ایم بدون فکر و اندیشیدن و مراجعه به عقل و منطق، چیزهایی را باور کنیم که دوست داریم حقیقت باشند. زمان شاه دوست داشتیم هرکس کشته میشد تقصیرش را به گردن شاه بیاندازیم. صمد بهرنگی شنا بلد نبود و توی رودخانه خفه شد، دوست داشتیم باور کنیم که شاه او را کشته.

بطور طبیعی از مردن هیچکس شادمان نمی شویم بجز مرگ جنایتکاران و اشغالگران سرزمین آبا و اجدادی مان. خامنه ای یکی از آنهایی است که مرگش نه تنها شادمانی میلیون ها انسان را در ایران و منطقه خاورمیانه بهمراه دارد

اگر این پرسش راپنجاه سال پیش مطرح میکردی پاسخش ساده بود. کشورهای غربی نیاز به نیروی کار ارزان داشتند، نرخ تولید مثل پایین بود و پیری جمعیت درحال افزایش بود. مراکز صنعتی نیاز به کارگر ساده داشتند. با پذیرش پناهندگان

نمی دانم این خبر برای کمک حقوقی به عطالله مهاجرانی است و یا اینکه واقعیت دارد. آنچه که مسلم است خمینی روحش هم از این کتاب خبر نداشت و خودش سواد خواندن کتاب آیات شیطانی را نداشت. احتمالا تحت تاثیر

از روزی که شهبانو این پاسخ ساختار شکنانه را دادند، قلب بسیاری از مردم همیشه در صحنه جریحه دار شد و رگ گردن برخی افراد از شدت خشم و عصبانیت باد کرد که مگر از روی نعش ما رد بشی که بتوانی به کشور خودت برگردی! ایران جای شما نیست. اینجا ما با همین آخوندا راحت هستیم

هموطنان عزیز یک موضوع را باید به باور ذهن خود بسپارند که به جمهوری اسلامی در مورد  هیچ چیزی امیدی نیست. بهتر آن است که خود در برخی موارد که در توان آنهاست همت گمارند.  یکی از آنها بحث منابع

پس از دی ماه ۹۶ ما در وبلاگ های فارسی با اسمی به نام «مونتی» آشنا شدیم که حرفهایش برایمان بیشتر از اینکه جالب و‌جذاب باشد، عجیب بود. ما به دنبال برگزاری تظاهرات های میلیونی بودیم و او برایمان از

هدف من از پرداختن موضوعات دوران نخست وزیری مصدق و ملی شدن نفت ایران هرگز نبش قبر اختلافات نیست بلکه تحریک اذهان خودمان به اندیشیدن و واکاوی ریشه گرفتاریهایمان است. جامعه ای که استعداد آنالیز شرایط و تمیز دادن خوب