آیت الله العظمی اراکی میفرمودند: من هرگاه مشکلی پیدا میکنم یک دور تسبیح صلوات می فرستم و ثواب آن را نثار ائمه اطهار و چهارده معصوم علیهم السلام میکنم آنگاه مشکل من به آسانی حل می شود!

از مرحوم آقا نورالدین اراکی – رحمت الله علیه – نقل میکردند که : صاحب جواهر (صاحب جواهر نام یکی از آخوندهای پدرسوخته دوره قاجار است که کتاب جواهر الکلام را نوشته) به کسی اجازه اجتهاد نمی داد . یکی از اهل علم( به طلبه ها میگویند اهل علم!!) ، وقتیکه قصدمیکند که به وطن باز گردد از ایشان می خواهد که به او اجازه اجتهاد بدهند . صاحب جواهر حاضر نمی شود و در این زمینه تلاش او هم به نتیجه ای نمی رسد .
عاقبت به صاحب جواهر عرض میکند :هر طور که میل دارید اجازه بدهید !

مرحوم حاج شیخ حسنعلی تهرانی که از اوتادو بزرگان و شاگردان میرزای شیرازی بود نقل فرمود که :
در نجف اشرف تحصیل میکردم و برادرم که ساکن تهران بود و گویا لباس مخصوص درباریان و شاه را تهیه و از این راه امرار معاش میکرد و وضع مالی اوخوب بود ماهانه مبلغی جهت مخارج زندگی می فرستاد تا از تحصیل فارغ شدم و به خراسان آمدم .

عصر جمعه ۴ بهمن‌ ماه با حکم دادستان امنیتی هامبورگ مرکز اسلامی هامبورگ به دلیل حمایت از تروریسم و‌ تنفر افکنی پلمپ شد.مرکز اسلامی هامبورگ مدتی قبل مراسمی برای بزرگداشت قاسم سلیمانی برپا کرده بود. نمایندگان احزاب مختلف در هامبورگ

محمد بن یوسف می گوید: در پشتم دمل و زخمی سخت پدید آمد، به پزشکان متعدد مراجعه کردم و به دستور آنها عمل نمودم، ولی نتیجه نگرفتم، سرانجام به اتفاق گفتند: ما در مورد این درد، دوائی نیافتیم.
نامه ای برای ناحیه مقدسه امام زمان(ع) نوشتم و از آقا درخواست دعا نمودم، جواب نامه آمد و در آن نوشته بود: خداوند لباس عافیت به تو بپوشاند و تو را در دنیا و آخرت با ما قرار دهد.
یک هفته نگذشت که به طور کلی آن زخم برطرف شد و جای آن مثل کف دستم، صاف گردید، محل زخم را به یکی از پزشکان آشنا نشان دادم، او گفت: ما برای این نوع زخم و درد داروئی را نمی شناسیم.

آیت الله آقای حاج سیداحمد خوانساری فرمودند: در زمان مرحوم آقای حاج شیخ عبدالکریم حائری روزی به من گفت : بیا باهم کتاب حج را مباحثه کنیم . من هم قبول کردم لذا روزها در مسجدعشقعلی با هم مباحثه حج

میرزای شیرازی بزرگ در آخرین بیماری خویش ، حالشان سخت می شود . در آن زمان تلگرافهای بسیاری از مقامات داخلی و خارجی خدمت ایشان مخابره می شده است ، وقتی تلگرافها را برای ایشان می خواندند که مثلا فلان مقام عالی سیاسی ترکیه یا فلان سفیر برای شما تلگراف فرستاده و جویای حال شما شده است ، هیچ پاسخ نمی دادند .

احمد ابن اسحاق از ارادتمندان امام حسن عسگری به خدما ان امام بزرگوار رسید و عرض کرد:

قربانت گردم، مطلبی در خاطر دارم و به خاطر آن غمگین هستم، می خواستم از پدرتان بپرسم، توفیق نیافتم، اکنون می خواهم از شما بپرسم.
امام حسن: آن مطلب چیست؟
احمد بن اسحاق: ای مولای من، راویان از پدران شما برای ما نقل کرده اند که: خوابیدن پیامبر بر پشت است، مؤمنان به طرف راست می خوابند، و منافقان به طرف چپ می خوابند، و شیطانها به رو و دمر می خوابند.
امام حسن: این روایت درست است.
احمد بن اسحاق: ای مولای من! هرچه می کنم که در طرف راست بخوابم، نمی توانم و خوابم نمی برد.
احمد می گوید: امام حسن عسگری(ع) پس از ساعتی سکوت فرمود:

فرزند یکی از تجار اصفهان وقتی از مدرسه به سوی خانه میرفته از جلوی دکان آهنگری و جوشکاری عبور می کند که ناگهان تکه ای فلزی پرت میشود و وارد چشم او میشود.

سریعا او را به بیمارستان اصفهان انتقال میدهند و پس از انجام عکس ها و کارهای مقدماتی پزشک جراح چشم نظر خود را چنین اعلام می کند: