مزخرفات شیعه

روزی مقداد علیه الرحمه وارد منزل سلمان فارسی شد. دید که دیگی در بالای سنگ گذاشته و دیگ بدون آتش خود به خود می جوشد. مقداد در تعجب ماند که دیگ بدون آتش چطور خود به خود می جوشد.

پس قدری صحبت نمودند، ناگاه دید که آب دیگ چنان غلیان و فوران میکند که اندک ماند از دیگ بالا شده و فرو ریزد. سلمان به مقداد گفت برخیز دیگ را از غلیان و فوران خاموش کن تا آبش ریخته نشود. مقداد برخاست به هر طرف منزل نگاه نگاه کرد چیزی نیافت که میان دیگ داخل کرده غلیانش را فرو نشاند. معطل ماند در آن حال دید که جناب سلمان فارسی آمد و دست خود را در میان دیگ جوشان داخل نمود و با دست خود گوشت و آبش آن قدر آمیخت که دیگ از فوران افتاد.

در کتاب مفتاح الجنة به سند صحیح از محمد بن سنان منقول است که گفت:روزی به خدمت امام جعفر صادق علیه السلام رفتم چون نشستم خبر آوردند، که یابن رسول الله شخصی از اهل چین در جلوی در ایستاده، فرمود:اذن

در کتاب تحفه جناب ملا محمد جعفر غدائی از کتب معتبره منقولست که وقتی جبرئیل از خداوند در خواست نمود که می خواهم از منبع جمیع آبهای روی زمین مطلع باشم، خطاب رسید که از کنار شط فرات روانه شو

روزی مرغی را دیدم در بالای سنگی فرود آمد و ربع انسانی را قی کرد و رفت

در کتاب مفتاح الجنة مرویست که در زمان حضرت رسول صلی الله علیه و آله شخصی ماهی مرده ای را از بازار گرفته به خانه اش آورده و با زن آتش افروخته و ماهی را بر روی آتش انداختند، تا

ین بزرگوار (یعنی حجة الاسلام شفتی) از نیمه شب تا صبح، به گریه و زاری و تضرّع اشتغال داشت و در صحن کتابخانه اش، مانند دیوانگان می گردید و دعا و مناجات می خواند و بر سر و سینه می زد تا صبح، و چنان صدای گریه او بلند بود که اگر همسایه ها بیدار می شدند و می شنیدند. بالأخره، از کثرت گریه و زاری، در اواخر عمر به بیماری «باد فتق» مبتلا شده بود و پزشکان هر چه معالجه کردند سودی نبخشید.

جمهوری اسلامی چه بلایی بر سر ایران آورده است که حتی عکس زنان بالای سنگ قبرشان تحریک کننده می شود و باید محو شوند؟

از عظمت ایران چه باقی ماند؟

اسلام و آخوندها، همه چیز مثبت این کشور را نابود کردند و جز بدبختی و فلاکت و تحجر و عقب ماندگی دستاوردی نداشتند.

طریقه درمان تومورهای سرطانی بوسیله مالیدن گرد و خاک ضریح روی شکم بیمار

امام حسن عسگری خودش یک کارآگاه جنایی بوده که پوآرو باید برایش لنگ بیاندازد

حُبابه والبیّه یکی از زن های مؤمنه ای بود، که در زمان امام محمّد باقر علیه السلام مرتبا به محضر مبارک آن حضرت شرفیاب میگردید.این زن مؤمنه، روزی پس از گذشت مدّت ها، خدمت امام باقر علیه السلام وارد شد،